Artykuł 'Tylko on, cisza i moja wola' głęboko mnie zainspirował i dotknął mojej duszy dominującej. Fascynuje mnie koncept karceru jako świątyni kontroli, miejsca, gdzie moja władza nad niewolnikiem staje się najbardziej intensywna i czysta. Ta subtelna forma dominacji, która dociera do psychiki uległego, jest dokładnie tym, czego szukam w BDSM. Możliwość skupienia niewolnika wyłącznie na mojej osobie i mojej woli, odcięcie go od zewnętrznego świata i zmuszenie do introspekcji, jest dla mnie kwintesencją pełnej kontroli. Cenię sobie momenty, kiedy mogę patrzeć, jak z czasem bunt i duma mojego niewolnika zamieniają się w całkowitą posłuszeństwo i gotowość do spełniania moich rozkazów. To, że karcer może być zarówno karą, jak i nagrodą, dodaje tej praktyce wielowymiarowości i pozwala na głębsze eksplorowanie dynamiki władzy. Szczególnie poruszyło mnie świadectwo niewolnika, który po czasie spędzonym w karcerze, klęcząc i dziękując swojej Pani, odnalazł siebie. To potwierdza moje przekonanie, że BDSM to nie tylko fizyczna praktyka, ale przede wszystkim podróż duchowa i emocjonalna. Chciałabym wykorzystać karcer w moich sesjach, by jeszcze głębiej zbadać i wzmacniać więź z moim niewolnikiem, prowadząc nas obu przez podróż oczyszczenia, oddania i zaufania.