— Leż.
— Tak, Pani.
— Patrz mi w oczy, kiedy na ciebie wchodzę.

Słowa. Niby nic. Ale wypowiedziane w odpowiednim momencie, na odpowiednim ciele, z odpowiednią intencją – zmieniają rzeczywistość. Tworzą przestrzeń, w której ja rządzę. Gdzie moje stopy są prawem, a Twoje ciało – tylko tłem.

Nie pytam, czy chcesz. Ty już tu jesteś. Nagi. Bezbronny. Pod moim wzrokiem, pod moimi butami. Gotowy, by zostać zdegradowanym – i właśnie dlatego tak cholernie podniecony.

— Pani...
— Cisza. Nie mówię do ust. Mówię do podłogi.

Rytuał zaczyna się od spojrzenia

Wchodzę do pokoju. Ty klęczysz. Masz spuszczony wzrok, ale ja tego nie chcę. Chcę widzieć Twoją twarz, zanim ją zdepczę. Chcę patrzeć, jak narasta w Tobie strach pomieszany z pragnieniem. Jak Twoje ego pęka, a Twoje ciało sztywnieje z ekscytacji.

 Nie pytam, czy chcesz. Pytam, ile wytrzymasz.

Deptanie. Trampling. To jedno z tych słów, które wywołują dreszcz u właściwych mężczyzn. Ci, którzy rozumieją, że kobieta może nie tylko wchodzić do pokoju jak królowa – ale też wchodzić na Ciebie. Stopa po stopie. Pięta po pięcie. Powoli. Z premedytacją. Z uśmiechem, który zwiastuje coś więcej niż zwykłą zabawę.

To nie chodzi tylko o to, że mogę Cię zdeptać.

Chodzi o to, że Ty chcesz, żebym to zrobiła.

Władza pachnie skórą i lakierem

Zakładam szpilki. Czarne, połyskujące, z ostrą jak pokusa szpilką. One są przedłużeniem mojej woli. Kiedy stukają o podłogę, Twój puls przyspiesza. Już leżysz. Czekasz. Twarz przy ziemi. Oczy błagające o uwagę. Wiem, że się boisz. I wiem, że przez to jesteś mokry.

Władza ma wiele twarzy. Moja ma szpilki. Czasem bose stopy. Czasem piętę na Twojej twarzy.

Piszę ten tekst nie po to, by komukolwiek tłumaczyć, czym jest trampling. Jeśli tu jesteś, zapewne wiesz. Ale może nie wiesz, jak smakuje z perspektywy kobiety, która nie tylko depta, ale prowadzi. Która nie tylko stawia stopy na ciele, ale zaznacza nimi granice panowania.